مهاجران آل ابوطالب

فهرست مطالب

بخش اوّل مقدّمه ناشر 71- 18

مقدّمه مصحح 74- 72

مقدّمه مؤلف 524- 57

متن کتاب 524- 75

استدراک 526- 525

بخش دوّم: کشف الارتیاب

پیشگفتار مترجم 529

مقدّمه مؤلّف 530

قرن اوّل (شروع متن) 687- 533

مهاجران آل ابوطالب/ ترجمه محمد رضا عطائی، ص: 7

مقدّمه ناشر

... سخن از مهاجرت و آوارگی طالبیان است. گروهی که از سلاله پاک نبوّت و دوره امامت و شجره مبارکه علوی بودند.

آنان که به ستم غاصبان خلافت و سلاطین جور و سردمداران کفر و الحاد و نفاق مجبور به ترک زادگاهشان شدند و آواره کوهها، بیابانها، سرزمینهای دور و نزدیک گشتند. گناه آنها پیروی از حقانیّت آل رسول (ص)، معصیتشان سردر چنبر کفر نسپردن و تن ندادن به آمال و خواسته های ضد خدایی زورمداران اموی و عبّاسی بود و مهمترین جنایتشان این که از خاندان وحی و از اعقاب پاکان و سروران و سرافرازان کائنات بودند، هر کدام به سلسله ای می پیوستند که با یک یا چند واسطه به شاخه ای از شاخسار هماره سبز علوی متّصل بودند. فاطمیان، علویان، باقریان، حسینیان، و ... همه و همه یعنی «آل کوثر» اگر هیچ مزاحمتی هم برای حکومتهای اموی و عباسی ایجاد نمی کردند باز وجودشان به علّت انتساب به خاندان رسالت و امامت از دید خلفای جور غیر قابل تحمّل بود.

در واقع ائمه کفر می خواستند بر خلاف وعده حق تبارک و تعالی که با نزول آیات مبارکه «إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ» رسول مکرّم اسلام را به ازدیاد و بقای نسل آن گرامی بشارت داده بود، نسل آن حضرت را از روی زمین بردارند و کلمه «ابتر» را در حق آن گرامی معمول دارند و در این راه از هیچ ستمی

مهاجران آل